صاحب امشب هم مثل دیشب امام حسن (ع) است. جوان رشید امام حسن (ع) که در عاشورا مانند گل های زیبا پرپر شد. حضرت قاسم (ع) هم مانند برادرش عبدالله جانش را برای ولی امرش امام حسین (ع) فدا کرد تا جام شهادت را از دستان پدرش بنوشد. نامه امام حسن به برادرش اجازه به میدان رفتن حضرت قاسم را صادر کرد ؛ وقتی امام حسین از قاسم در مورد شهادت سوال کرد ؛ حضرت قاسم جواب داد که از عسل هم شیرین تر است. شهادت در رکاب امام زمان بهترین هدیه ای است که خدا می تواند به بندگانش اهدا کند. در شب گریه بر قاسم (ع) ما را هم فراموش نکنید.

شب دردانه امام حسن (ع) فرا رسید. شب عبدالله بن حسن (ع) که جز آخرین افرادی بودی که در ظهر عاشورا به شهادت رسید. فرزند امام حسن که به همراه حضرت قاسم (ع) به نیابت از پدر مظلومشان در عاشورا مردانه از امام حسین (ع) دفاع کردند و جانشان را برای ولی خود فدا نمودند. چرا ما از دو فرزند امام حسن (ع) درس نگیریم و خودمان را فدای ولی خود نکنیم. امروز ما هم صاحب داریم و صاحب الزمان (عج) به رفتار و کردار نیک و پسندیده ما چشم دارد. ما بچه شیعه ها نباید با گناهانمان دل آقا را به درد آوریم. خداوند ما را شیعیان با اخلاص قرار بدهد.

بر یک چشم بهم زدنی شب چهارم محرم امسال هم فرا رسید. شب دو طفلان حضرت زینب (س) که خودش اسوه صبر و بردباری بود هم از راه رسید ؛ شب دو فرزند خردسالی که طاقت تنهایی و غربت مولایشان را نداشتند. زینب (س) برای تمامی شهدای کربلا به کمک برادر شتافت اما برای دو فرزندش نرفت تا ارباب همه عالم احساس خجالت نکند ؛ دو گوهر گرانبهای حضرت زینب که در جریان عاشورا به شهادت رسیدند ؛ این دو طفل که اصلا قرار نبود به کربلا آیند امام را به مادر سادات قسم دادند تا اجازه میدان بگیرند. ما هم خداوند متعال را به جان بی بی دو عالم قسم می دهیم ظهور حجه ابن الحسن (عج) را نزدیک کند. خداوند ما را هم برای امام زمانمان بمیراند ؛ شهادت در رکاب امام زمان برای هرکس می تواند بهترین پاداش ها باشد. ما را هم دعا کنید.